پدر

جــان گیـرم از جـان پدر
گوهــر ز عمّــان پدر
بشــنو زمن؛ ای مـــادرم!
جـان تـو و جان پدر
درد دلــم را مرهـــمی
آیـد ز درمــان پـدر
از سفــره ی مهرت خدا!
آیــد مــرا نــان پـدر
وامـی شود اخــم از دلـم
با چشم خنــدان پـدر
درّ حیـــات آورده ام
از مــادر و کــان پـدر
بــارد ز ایمــانش کـــرم
نـازم بر ایمــان پــدر
در لحظــه ی درمانـدگی
دستــم بـه دامان پدر
من هر چه دارم خواهرم!
باشـد همـی زآن پـدر
مــا را گــره وا مـی شـود
با دست و دندان پـدر
بـا ایــن همــه مردانـگی
جان گشته حیران پدر
الیــار گــویـد ای خـــدا!
جـانم بـه قـربـان پدر