شماره ۱۲۲

هر که دل در گروِ پرده ی شهناز کند
جان سبک بار و دل اندر پی پرواز کند
دامن از غم بتکاند به لبِ بامِ نشاط
به عروج آید از آن دل، به جهان ناز کند