شماره ۱۴۷

حنای حُسن بِنِه، بر کف عروس گمان
به میل باد هوس، اسب ظنّ خویش مران
زِ پشت ابر تجسّس برون بِکِش دل خویش
به آفتاب نظر کن، به خاک تیره نمان