شماره ۱۶۳

دست تقدیرش مرا چون گویِ چوگان می کند
گردنم را تار گیسویش گروگان می کند
خوان دل را غمزه ای از او به یغما می برد
هر چه می خواهد، قضایش با دلم، آن می کند