شماره ۱۹۸

کِلک خیاطم ندوزد جامه ای بر جان غم
تا نگیرد بعد از این، کس گوشه ی دامان غم
غم نیارد بویی از کوی سعادت بر شما
بشکنید ای دوستانم! شیشه ی پیمان غم