شماره ۲۱۳

بر کسی افتاده و دلخسته از خار و خَسی
گر نگاه اعتنایش را فرو بندد کسی
ریگ پستی افتد اندر چشم او تا روز مرگ
کنج نامردی نشیند جان بفرساید بسی