شماره ۲۳۴

بطالت آفت فکر است و شهوت آفت ذکر
به تقوا و به کار آسوده گردد ذکر و هم فکر
رها می گردی از تحقیر خود اندر بدی ها
در این وادی تو را دامان عفّت گر بود بِکر