شماره ۲۶۴

تا کی قفسم گردی ای چرخه ی دل سنگین
آزرده شد آخر جان زاین ملعبه ی رنگین
در چشمه ی بی رنگی دل را به خدا دادم
تا گاه رهایی من نامی نبرم ننگین