صفحه‌اصلی شاعران عبید زاکانی دیوان اشعار رباعیات

رباعی شمارهٔ ۱۰

گل کز رخ او خجل فرو میماند
چیزیش بدان غالیه‌بو میماند
ماه شب چهارده چو بر می‌آید
او نیست ولی نیک بدو میماند