صفحه‌اصلی شاعران خاقانی دیوان اشعار قطعات

شمارهٔ ۵۵

مرغکی را وقت کشتن می‌دوانید ابلهی
گفت مقصود از دوانیدنش نازک گشتن است
ما همان مرغیم خاقانی که ما را روزگار
می‌دواند وین دویدن را فذلک کشتن است