صفحه‌اصلی شاعران عطار مختارنامه باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه

شمارهٔ ۳۷

کو چشم که ذرّهای جمالت بیند
کو عقل که سُدَّهٔ کمالت بیند
گر جملهٔ ذرّات جهان دیده شود
ممکن نبود که در وصالت بیند