صفحه‌اصلی شاعران عطار مصیبت نامه بخش بیست و هشتم

الحكایة و التمثیل

صوفئی میرفت و جانی پرغمش
پای بازی زد قفائی محکمش
چون قفای سخت خورد آنجایگاه
کرد آن صوفی مگر از پس نگاه
مرد گفت از چه ز پس نگرندهٔ
کاینت باید خورد تا تو زندهٔ