شبانه
کلیدِ بزرگِ نقره
در آبگیرِ سرد
شکستهست.
دروازهی تاریک
بستهست.
«ــ مسافرِ تنها !
با آتشِ حقیرت
در سایهسارِ بید
چشمانتظارِ کدام
سپیدهدمی؟»
هلالِ روشن
در آبگیرِ سرد
شکستهست
و دروازهی نقرهکوب
با هفت قفلِ جادو
بستهست.
۱۳۴۹
© www.shamlou.org سایت رسمی احمد شاملو