خانه
صفحهاصلی
شاعران
خیام
ترانههای خیام (صادق هدایت)
هرچه باداباد ۱۰۰-۷۴
اشتراکگذاری
×
اشتراک گذاری
تلگرام
توییتر
فیسبوک
رباعی ۸۱
روزی که نهالِ عمر من کنده شود،
و اجزام ز یکدگر پراکنده شود؛
گر زان که صراحیی کُنند از گِل من،
حالی که ز باده پُر کنی زنده شود.