دوبیتی شمارۀ ۷

بیابان لاله زد،‌صحرا چمن کرد
زمین سبزینه‌هایِ‌تر به تن کرد
نسیمِ صبح در خون می‌کشد تن
مگر آواره‌ای یادِ وطن کرد