صفحه‌اصلی شاعران سنایی دیوان اشعار رباعیات

رباعی شمارهٔ ۵۴

تا جان مرا بادهٔ مهرت سودست
جان و دلم از رنج غمت ناسودست
گر باده به گوهر اصل شادی بودست
پس چونکه ز بادهٔ تو رنج افزودست