شمارهٔ ۷۹

نوای تو ای خوب ترک نوآیین
درآورد در کار من بینوایی
رهی گوی خوش، ورنه بر راهوی زن
که هرگز مبادم ز عقشت رهایی
ز وصفت رسیده‌ست شاعر به شعری
ز نعتت گرفته‌ست راوی روایی