خانه
صفحهاصلی
شاعران
محتشم کاشانی
دیوان اشعار
رباعیات
اشتراکگذاری
×
اشتراک گذاری
تلگرام
توییتر
فیسبوک
رباعی شمارهٔ ۶۹
گوئی ز ته بستر آن حجله نشین
تا ناف پر است از نافهٔچین
چادر شب بسترش اگر افشانند
تا حشر هوا عبیر بارد به زمین