صفحه‌اصلی شاعران سعدی مواعظ قطعات

شمارهٔ ۲۶

گر سفیهی زبان دراز کند
که فلانی به فسق ممتازست
فسق ما بی‌بیان یقین نشود
و او به اقرار خویش غمازست