صفحه‌اصلی شاعران سعدی مواعظ قطعات

شمارهٔ ۱۲۲

نه آدمیست که در خرمی و مجموعی
به خستگان پراکنده بر نبخشاید
گلیم خویش برآرد سیه گلیم از آب
وگر گلیم رفیق آب می‌برد شاید