صفحه‌اصلی شاعران اوحدی دیوان اشعار رباعیات

رباعی شمارهٔ ۳۱

زلف تو، اگر فزود، اگر کاست خوشست
قد تو اگر نشست، اگر خاست خوشست
پیوسته حدیث قامتت میگویم
زیراکه مرا با سخن راست خوشست