صفحه‌اصلی شاعران اوحدی دیوان اشعار رباعیات

رباعی شمارهٔ ۷۲

مشنو تو که: گل بی‌سر خاری باشد
یا بادهٔ حسن بی‌خماری باشد
ناگاه برون کند سر از گنج رخت
ریشی، که هرش موی چو ماری باشد