صفحه‌اصلی شاعران مولوی دیوان شمس رباعیات

رباعی شمارهٔ ۲۳۰

با شب گفتم گر بمهت ایمانست
این زود گذشتن تو از نقصانست
شب روی به من کرد و چنین عذری گفت
ما را چه گنه چو عشق بی‌پایانست