رباعی شمارهٔ ۱۴۴۸

جانم بر آن قوم که جانند ایشان
چون گل بجز از لطف ندانند ایشان
هرکس کسکی دارد و کس خالی نیست
هر یک چو قراضه‌ایم و کانند ایشان