رباعی شمارهٔ ۱۸۴۸

خود هیچ بسوی ما نگاهی نکنی
گیرم که گناهست گناهی نکنی
دل در گل رخسار تو می‌نالد زار
بر آینهٔ دلم تو آهی نکنی