صفحه‌اصلی شاعران عطار مختارنامه باب بیست و سوم: در خوف عاقبت و سیری نمودن از عمر

شمارهٔ ۳۷

چون پنجه سال خویشتن را کُشتم
بر عمرِ نهاد سالِ شصت انگشتم
شک نیست که شست را کمانی باید
چون شصت تمام شد کمان شد پشتم