صفحه‌اصلی شاعران عطار مختارنامه باب سی‏ام: در فراغت نمودن از معشوق

شمارهٔ ۲

اول بنگر به جانِ چون برقِ همه
و آخر به میان خاک و خون غرقِ همه
میمیراند به زاری و میگوید:
چون ما هستیم خاک بر فرقِ همه!