صفحه‌اصلی شاعران شاه نعمت‌الله ولی رباعیات

رباعی شمارهٔ ۱۷۵

ممکن ز وجود هستی ای دارد و بس
نقشی ز خیال خویش می آرد و بس
بلبل ز گلشن نسیم بوئی یابد
یعنی رخ خود به خار می خارد و بس