صفحه‌اصلی شاعران عرفی شیرازی رباعیها

رباعی شمارهٔ ۱۱۰

زین گونه که دل به عقل زشتم طلبد
وز بیت حرام در کنشتم طلبد
بیم است که از رشک و ترحم فردا
دوزخ نپزیرد و بهشتم طلبد