صفحه‌اصلی شاعران ملک‌الشعرای بهار رباعیات

شمارهٔ ۴۷

دیشب من و پروانه سخن می‌گفتیم
گاه از گل و گه ز شمع‌، می‌آشفتیم
شد صبح نه پروانه به جا ماند و نه من
گل نیز پر افشاند که ما هم رفتیم