رباعی شمارۀ ۶

دل تنگ شود، به ناله‌اش درشکنم
خاموشیِ لب به دیدهٔ تر شکنم
دستم نرسد به دامنِ هیچ‌کسی
بنشینم و در سکوتِ خود وَرشکنم