آب بقا
انــدر اقلیـــم فـــنا آب بقـــا می جویم
روزنـــی بر جهـــش از دار فنـــا می جویم
دلـم آشفت از این شهره ی بازاری من
چون ندانست از این شهره چه ها می جویم
آسمان لایتناهی است در آیینه ی عشق
مــن چــرا بر در بیغـــوله خفـــا می جویم
خــام ابلیس شـــدم تا لبه ی چاه سقوط
جــان خود از لب این ورطــه رها می جویم
خستــه از توسنــی نفسم و تزویر و ریا
از فضـــای دم جـــانـــانـه هـــوا می جویم
این جهان عشوه در آورد وکلاهم بربود
ای عجب! اینکـــــه ز مکّـــار وفا می جویم
تا دل از هرزگی آرم به ره عشق وکمال
روشنــــایی ز تفــــاسیــر صفـــا می جویم
تا بیـــارایمش این دل ببرم خانه دوست
خوشـــه چینـــم در خوبان و حنا می جویم
این جهان فانی و عقبی به بقای ابدیست
من خلـــود از در رضــوان خـدا می جویم
آرزویــی ز دل خسته ی الیـــار بخاست
بعــد از ایــن از در میخــانـه نوا می جویم